Yazının tamamını okumak için :

Postmodern sürece geçişle birlikte, modern sömürge biçimleri sona ererken postkolonyalizm, klasik hakikat anlayışlarını sona erdiren post-truth vb. süreçler görünüşte daha özgürlükçü biçimler yarattılar. Fakat bu yeni durumda “nasıl özgür olmadan özgür olabiliriz?” gibi bir paradoksal bir soru etrafında, tüketime endekslenen bir özgürlük anlayışı yaygınlaşmaktadır. Çünkü sadece tüketirken kendisini özgür hisseden bağımlı bireylere ihtiyaç vardır. Bir başka deyişle, birey tüketime bağımlı olarak özgürce tüketmelidir. 

Yeniden dağıtımda ve konumlanmada üst tabakalardan pay edinme girişimlerinin temel mantığı ve stratejisi ayak kaydırma ve insan eksiltmedir. Yerli üretime inanmayan insanlar bir emekle olumsal bir konum elde edemeyeceklerini düşünmekte ve bu nedenle sosyal ikna sanatı söze değil de icraata dayanan bazı insanların kendilerine kıyasla dezavantajlı bireyler olduklarını kabul ederek tasarrufta bulunmaktadırlar. 

Varoluşsal anlamların ve değerlerin göreli hale geldiği/getirildiği bir dünyada, derin bir hiçliğin tezahürü olan sorumsuz özgürlükler belirleyici hale geldiği için, bütün toplumlarda ve kültürlerde “her şey bana haktır” şiarı sömürgeciliği meşrulaştırdı. Sömürgeciliğin meşrulaştırılabildiği bir dünyada, Batı dışı toplumlar, ontolojik/ epistemolojik özgürlüklerini/ bağımsızlarını bütünüyle kaybettiler.

Sanayi-ötesi Toplum sadece bilgi, teknoloji ve ekonomide değil, toplumsal yaşamın tüm alanlarında da değişimler yaratarak ilerlemektedir. Bu arada insanların zaman algısı da değişmektedir. Geleneksel toplum geçmişe, modern toplum ana odaklanmışken, sanayi ötesi toplum geleceğe odaklanmıştır. Tüm hesabını ve kitabını geleceğe doğru yapmaktadır.

İster evrime ister yaratılışa inanın, kendini doğanın merkezine oturtan insanın türümüzün aklından farklı akıllar olabileceğini kavramaması ve kabul etmemesi, kendi aklını mutlaklaştırması, aklını doğanın sömürülmesi için kullanması hemcinslerimizi doğanın birliği ve bütünlüğünden koparıyor. Kendinizi o birlik ve bütünlüğün dışında gördünüz mü,doğanın fethi ve talanı adeta hak oluyor.

Bilgi teknolojisinin hızı, insanlara küresel bir bakış açısı sağlamıştır. Fakat bunu yaparken bilgi alanında büyük bir karmaşayı da beraberinde getirmiştir. İnternet ve medya ile büyük bir enformasyon kirliliği meydana gelmiştir. Ayrıca içeriğini kullanıcıların oluşturmakta olduğu sosyal medyayla da bu durum daha da kötü bir hal almıştır. Bu karmaşa ve kaos ortamı komplo teorileri için son derece uygun bir ortam oluşturmaktadır.

Yaşamı şekillendiren alternatif iletişim biçimlerinden biri olan komplo teorileri, bir olay veya durumun akla yatkın olan açıklamalarından farklı olarak çoğunlukla mantıksal boşluklarla dolu farklı değişkenlerle açıklanma çabalarıdır. Yalan ya da yanlış bilginin ötesinde olan komplo teorileri, gerçekliği farklı bir tasavvurdan ele alıp aksi düşünülmez yapıları kırarak yanlışlamaya direnir ve döngüsel akıl yürütmelerle toplum içinde yayılırlar.

Geleneğimizde geleceğe dair rivayetlerin ele alındığı konular daha çok hadis eserlerinde yer almıştır. Müslümanların fitne, bela ve musibetlerle sınanması olarak tabir edilen bu fitneler ile ilgili rivayetler hadis eserlerinde farklı nedenlerle bazen farklı başlıklar altında zikredilse de genel olarak bu rivayetlere “Fiten”, “Melâhim” ve “Eşrâtu’s-Sâ‘e” gibi konu başlıkları altında yer verildiği görülmektedir.

Stephen King, “İnternet bana iki şey öğretti: Birincisi, okurlar hikâyeyi sevdiler. İkincisi, ekranda okumak çoğunun hoşuna gitmedi. Kitapların bir ağırlığı vardır. Bir kitabı elinize almak hoş bir duygu verir. Kokladığınızda tarihin kokusunu hissedersiniz. Hem kitabın pile ihtiyacı yoktur ve çökmez. Yani kitaplar hep var olacak.”

Bilişsel işleyişimizin hammaddesi ya da girdisi konumunda olan inançlarımız, bilme süreci sonunda iki temel bilişsel ürün kategorisi şeklinde tezahür eder: bilgi ve kanı. Bilgi, kesin bir inançtır. Kanı, gerekçelendirilmiş doğru bir inançtır. Tanımı ve tabiatı gereği ne yanılabilir, ne düzeltilebilir, ne de değiştirilebilir olan bilgi, her türlü tarihsellik, bağlamsallık ve olumsallıktan uzaktır. 

Afrika’da mekânın fotoğrafını çekmek bile travma yaşatıyor insana. Sanki dünya, toprak yeni yaratılmış gibi. İnsanların çoğunun giyecek kıyafeti yok. Derileri elbiseleri haline gelmiş. Üstlerindeki elbiselerin ise Türkiye dahil pek çok ülkeden gönderilen giyilmiş kıyafetler olduğu belli. Susuzluktan dolayı kıyafetler sanki hiç yıkanmamış. Toprakla yıkadıklarını söylemişti içlerinden biri.