Bu okuma biçimini bir yandan tarihi bir sınıf savaşları şeklinde okuyarak meta anlatıya dönüştürürken, diğer yandan tarihe yüklediği ereksellikle sosyalizmden komünizme giden mecburi istikameti belirlemişti. Böylece tarih kendi erekselliğini yüklenerek kaçınılmaz biçimde proleterya devrimini gerçekleştirecek koşulları hazırlamaktaydı. Modernliğin iyimserliğinin bir yansıması olarak, “öte dünya”yı beklemeden dünyanın sonunda komünizm gibi seküler bir cennet insanı beklemekteydi.